صحرا : (عربی، صحراء) 1- (در جغرافیا) بیابان؛ 2- محلی خارج از منطقه ی مسکونی، که دارای پوشش گیاهی است؛ 3- (در قدیم) (به مجاز) میدان جنگ؛ 4- (اَعلام) (= صحرای آفریقا) وسیعترین بیابان دنیا در شمال آفریقا، که از غرب به شمال، از اقیانوس اطلس تا دریای سرخ و از شمال به جنوب، از رشته کوه های اطلس و دریای مدیترانه تا ناحیه های نزدیک رود نیجر و دریاچه ی چاد امتداد دارد.

صَبيه : (عربي) به گونه‌ احترام آميز به معني دختر (فرزند).

صَبيحه : (عربي) (مؤنث صَبيح)، ( صَبيح.

صبوره : (عربي ـ فارسي) (صبور + ه (نسبت))، 1- منسوب به صبور؛ 2- (به مجاز) صبور و شكيبا.

صبورا : (عربي ـ فارسي) (صبور + ا (الف نسبت يا تعظيم))، به معني بردبار، صبور.

صبور : (عربي) 1- آن‌كه در برابر سختي‌ها و رنج‌ها بردبار است، صبر كننده، شكيبا؛ 2- از نام‌هاي خداوند.

صفا : (عربي) 1- داشتن رفتار و كرداري همراه با دوستي و صميميت، يكرنگي، خلوص و صميميت؛ 2- (اَعلام) نام جايي در مكه در دامنه‌ي كوه ابوقبيس كه حاجيان سعي خود را در آنجا تكميل مي‌كنند؛ 3- (در عرفان) پاكي در برابر كدورت را مي گويند در اصطلاح يعني پاكي طبع از زنگار كدورت و دوري از مذمومات.

صدر : (عربی) 1- جايي در مجلس كه مخصوص نشستن بزرگان است و معمولاً روبروي درِ ورودي قرار دارد، طرف بالاي مجلس؛ 2- (به مجاز) اشخاص برتر و داراي مقام بالاتر؛ 3- (احترام آميز) (به مجاز) مهتر و رئيس؛ 4- (در قديم) سينه؛ 5- (به مجاز) باطن و ذهن؛ 6- (در قديم) (در نجوم) ستاره‌ي آلفا در صورت فلكيِ ذات‌الكرسي؛ 7-(در عرفان) صدر، روح انسان را به اعتبار وجه «يلي‌البدني» و از آن جهت كه مصدر انوار است گويند.

صفورا : (معرب از عبري) (اَعلام) نام زوجه‌ي حضرت موسي(ع) و دختر حضرت شعيب(ع).

صغري : (عربي) 1- (مؤنث اصغر)، كوچك، كوچكتر؛ 2- (اَعلام) فاطمه‌ي صغري: دختر علي ابن ابي طالب(ع).